How to: oppassen

Anouk en ik passen nu al een hele tijd op en als jullie ons al een tijdje volgen dan weten jullie dat wij dat ontzettend leuk vinden. Ik krijg vaak van vriendinnen te horen 'hoe doe je dat nou, dat oppassen?' en dan niet zo zeer over het omgaan met de kinderen maar vooral hoe wij nou aan zoveel oppasadresjes komen en hoe het bij ons is verlopen. Daarom leek het me wel leuk om een how to oppassen te maken waarin ik onze ervaring deel over oppassen.

Stap 1: vind oppasadresjes

Als allereerste moet je natuurlijk een of meerdere oppasadressen vinden. Dat kan lastig zijn, maar als je er een beetje tijd in steekt is het zo gedaan. Wij wonen in een heel klein dorpje en zelfs daar kan het! 

Nou hebben wij ook wel een beetje geluk gehad, want ons dorp heeft een nieuwssite waar je ook iets op kunt zetten als je iemand zoekt voor bepaalde klusjes of als je klussen zoekt om te doen; in ons geval dus oppassen. Wij hebben daarop een kort maar krachtig stukje over ons en onze ervaring geschreven en daar kregen we al snel reacties op. Maar wat bleek: het waren niet zo zeer mensen die echt op zoek waren naar oppas, maar meer mensen die het tegenkwamen en dachten 'misschien is dat eigenlijk wel handig'. Dus zo zie je maar, je moet mensen gewoon op het idee brengen.

Niet elk dorp of stad heeft natuurlijk een site waar veel mensen op kijken, maar je kan natuurlijk ook op van die borden in de supermarkt een blaadje neerhangen met daarop wie je bent, wat je wilt, wat je ervaring is en hoe mensen je kunnen bereiken. Deze blaadjes kun je ook door de bus gooien in buurten waarvan je weet dat er veel kinderen zijn. Vertel ook gelijk al je familie dat je dit wilt doen, misschien kennen zij ook nog wel mensen die oppas nodig hebben.

Stap 2: kennismaken

En als het dan is gelukt en je hebt een oppasadresje, hoe gaat het dan verder? Wat wij allebei persoonlijk heel fijn vinden is een kennismaking. Je stelt aan de mensen die contact met je hebben gezocht voor om een kennismaking te doen waarbij je gewoon voor even naar hun huis komt en zo de ouder(s) en eventueel kinderen kunt ontmoeten. Dan weet je gelijk wat er van je verwacht wordt en of het klikt tussen jou, de ouders en de kinderen. 

Gaat het nou goed en zijn de ouders van de kinderen bereid om jou als oppas aan te nemen, dan kun je natuurlijk ook gaan praten over wat je verdient. Dit klinkt misschien een beetje snel en overhaast, maar het is ook fijn voor de ouders dat jij dit vraagt. Dan krijg je die discussie in ieder geval niet nadat jij voor de eerste keer bent komen oppassen. 

Vind je het nou spannend om gelijk een eerste keer te komen oppassen, vraag dan of het misschien mogelijk is als je een keertje s'middags mag langskomen als de ouders bijvoorbeeld een keer een uurtje weg moeten of boodschappen gaan doen. Zo kun je gelijk wennen aan de kinderen en zij aan jou. Ook merk je gelijk hoe ze zijn zonder hun ouders en leer je ze beter kennen. 

Stap 3: oppassen

En dan ben je er eigenlijk al: je kunt gaan oppassen. Iets wat Anouk en ik fijn vinden is om op whatsapp met de ouder(s) een groep aan te maken waarin zij kunnen doorgeven wanneer ze oppas nodig hebben. Dit werkt heel gemakkelijk en dan hoef je ook niet constant te bellen of te sms'en. 

Als je bij die mensen thuis komt, zorg dan dat je duidelijke afspraken maakt en dat je weet waar je aan toe bent. Het klinkt misschien raar, maar sommige ouders vergeten uit automatisme bijvoorbeeld te zeggen hoe je de tv aankrijgt of hoe laat een kind naar ben moet. Dit is toch wel heel handig om te weten. Vraag ook altijd na wat de kinderen wel/niet mogen eten. Dit kan zowel in het algemeen als in 'wat de kinderen voor dat ze naar bed gaan nog mogen hebben' tot aan welke allergieën ze hebben. Sommige ouders willen bijvoorbeeld niet dat hun kind s'avonds nog cola drinkt terwijl de ander dat gewoon heel normaal vind. Overleg dit dus goed!

Moet je ergens oppassen waar een of meerdere kinderen nog op zijn en waar je dus kinderen ook naar bed moet brengen, zorg dan dat je iets met ze gaat doen. Dit ligt natuurlijk wel aan de leeftijd, maar ga bijvoorbeeld een spelletje spelen, gooi over met een bal of zing mee met het favoriete liedje van je oppaskinderen. Hoe actiever jij met ze mee doet, hoe leuker hun het vinden. Op deze manier gaat het 'oppas-idee' er ook een beetje vanaf en zien je meer als een leuke nicht/neef die op bezoek is. Heb je nu oudere kinderen of kinderen die niet zo zin hebben in al die actieve dingen, ga dan gewoon een gesprek met ze aan. Over school, voetbal, dansen, vrienden enz. Ook al heb je er geen verstand van, het is wel heel leuk.

Als je ze vervolgens naar bed moet brengen, hoeft dat echt niet stipt om de tijd dat de ouders dit hebben gezegd. Geef ze een kwartiertje langer, lees nog een extra verhaaltje voor, zeg dat het jullie geheimpje is dat ze later naar bed zijn gegaan en de kinderen zijn je grootste vriend. Waar voor ons een kwartier niet zoveel uit maakt, vind een kind dat echt een hele lange tijd. 

Moet je ergens oppassen waar het kind al in bed ligt, vraag/kijk dan altijd even na waar de babyfoon staat en of ze die wel hebben. Zet de tv niet te hard en check af en toe onder aan de trap (of als het niet teveel geluid maakt op de overloop of in hun kamer) of ze slapen en of alles goed gaat. Misschien voelt een kind zich namelijk helemaal niet goed, maar is zij/hij te verlegen om naar beneden te komen en dit te vertellen. Door dan af en toe te checken geef je een kind het gevoel dat ze echt op je let en dat je het beste met hun voor hebt en dat geeft dat ze zich veilig voelen en gewoon lekker gaan slapen.

Overige info

Dan nog een aantal dingen die misschien handig zijn om te weten:

Oppassen is niet alleen maar leuk (voor het overgrote deel wel!). Het kan gebeuren dat een kind zich niet goed voelt en misschien wel overgeeft. Misschien heb je een kleiner kind en daarvan moet je wel eens een luier verschonen. Of gooit je oppaskindje haar/zijn hele beker met ranja om. Vervelende situaties, maar ook dan moet je je kunnen redden en weten wat je moet doen. 

Als je bij een gezin oppast, dan heb je een redelijke verantwoordelijkheid. Het zijn natuurlijk wel iemand anders kinderen waar jij op past en als er iets met die kinderen gebeuren,dan ben jij wel verantwoordelijk. Dit klinkt misschien logisch, maar bedenk jezelf dit goed voor je eraan begint. Zeg dus bijvoorbeeld niet dat je precies weet hoe je een flesje moet maken, omdat je bang bent dat je dom overkomt. Misschien een dom voorbeeld, maar stel dat je het flesje dan te warm maakt dan kan een kind zich daar gigantisch aan branden.

Als we het dan toch over vragen hebt. Wees niet bang om iets te vragen wat je niet helemaal snapt of hebt meegekregen. Je kan nou eenmaal niet alles weten en zij vinden het fijner als je het gewoon vraagt dan weten zij ook zeker dat je het na hun uitleg wel snapt. Dacht je nou dat je iets snapte en kom je er later achter dat het toch niet helemaal zo was als dat jij dacht, dan kan je natuurlijk altijd even bellen/appen om te vragen en desnoods vraag je je moeder, want die weet er natuurlijk ook veel vanaf.

Dan loon: wat kun je vragen en is het niet te veel of te weinig? Wat je verdient, dat spreek je af met de mensen waar je oppast. Maar uit persoonlijke ervaring weet ik dat zij vaak zeggen 'hoeveel willen jullie ervoor hebben?'. En wat zeg je dan? Dit is natuurlijk persoonlijke en voor iedereen anders. Wij verdienen bij elk oppasadres iets anders en dat vinden wij absoluut niet erg. Wil je nou weten wat je er zo ongeveer voor mag vragen kijk dan op nibud, daar kan je je geslacht en leeftijd invullen en dan staat er wat je ervoor kan vragen.

Persoonlijke ervaring

Zoals ik in het begin al vertelde ben ik gek op oppassen. Ik houd van kinderen en voel me dan ook absoluut heel erg op m'n gemak tussen mijn oppaskinderen. Wij hebben een ontzettende goede band met die mensen en kinderen opgebouwd en ik hoop dat ik er nog ontzettend lang kan oppassen.

Anouk en ik hebben zelf 6 oppasadressen waar we zo'n 1 a 2 keer per week op moeten passen. We hebben zowel meisjes als jongens tussen de leeftijd van 1 en 12. Ook hebben we ervaring met kinderen van heel stil tot ontzettend druk en lastig. Toch moet ik zeggen dat, hoe moeilijk het soms ook in het begin kan zijn, op het einde komt het altijd goed en kunnen we het ontzettend goed met elkaar vinden. 

Het is natuurlijk voor mij ook een ontzettend groot voordeel dat ik dit samen doe met Anouk. We hebben beide zo onze ervaringen en dingen die we weten en kunnen en de combinatie van ons werkt tot nu toe nog heel goed. Als de een het even niet meer weet kan de ander inspringen. Begint het kind te huilen terwijl een van ons hem/haar aan het verschonen is dan kan de ander er voor zorgen dat het kind word afgeleid en als 2 kinderen tegelijk naar bed moeten, dan brengt de een het ene kind en de ander de andere. Ook is het makkelijk dat als de een niet kan het vaak zo is dat de ander wel kan en dat is dan weer handig voor de ouders.

Ik kan nog veel meer vertellen over oppassen en hoe leuk het wel niet is, maar dan word het artikel wel heel lang. Hebben jullie nog vragen of hebben jullie behoefte aan mee uitleg over een specifiek onderwerp, dan kun je dat natuurlijk altijd in de comments achterlaten en dan zullen wij daar op reageren. Ik hoop dat jullie het interessant vonden en er misschien wel wat aan hebben gehad. Ook eventuele aanvullingen of persoonlijke verhalen horen we graag, zo kunnen we van elkaar leren.

Xx Lotte